Panie „Daj mi oczy, które widzą ludzkie cierpienia i łzy
Daj mi wrażliwość na drugiego człowieka.”
Pierwsza parafialna grupa charytatywna działa na Dąbiu od czasu erygowania Parafii św. Stanisława BM, to jest od 23 września 1983 r. Powstała z inicjatywy pierwszego proboszcza i budowniczego naszej parafii, śp. ks. kan. Stefana Mazgaja. Opiekunem grupy była siostra służebniczka Zofia Urban. Siostra Zygmunta (imię zakonne siostry Zofii) organizowała i zapraszała do pracy chętnych niesienia pomocy chorym i potrzebującym. Praca polegała na odwiedzaniu i pomocy chorym i starszym, do których adresy dostarczała siostra. Do obowiązków należało zrobienie zakupów, dostarczanie prasy katolickiej, pielęgnacja chorych. Grupa była nieliczna. Oprócz księdza Stefana Mazgaja i siostry Zygmunty należały: Zofia Bibuła, Maria Banaś, Katarzyna Stanach, Rozalia Buławka - dyplomowana pielęgniarka, służyła bezinteresownie poradami medycznymi, robiła zastrzyki, zmieniała opatrunki, mierzyła ciśnienie, Maria Pawłowska, Czesława Widłak, Zofia Żychowska. Z okazji świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy były przygotowywane paczki. Tradycja ta przetrwała po dzień dzisiejszy jak również organizowanie Dnia chorych, który odbywał się zawsze w sobotę po Zesłaniu Ducha św. Ciasta, do paczek i na agapy (spotkania), piekły same panie z grupy. Spotkania uatrakcyjniał program artystyczny w wykonaniu dzieci i młodzieży naszej parafii.
W roku 1989 po rezygnacji, ze względów zdrowotnych, z probostwa ks. kan. Stefana Mazgaja, parafię i duchową opiekę nad zespołem charytatywnym przejął ks. kan. Wiesław Macuda. Po śmierci siostry Zofii prowadzenie grupy objęła siostra Maria Sala. Z jej inicjatywy członkinie grupy, do której w tym czasie należało 9 osób, prowadziły, w bardzo delikatny sposób, rozeznanie, wśród parafian, mające na celu dotarcie do osób chorych, samotnych, potrzebujących pomocy. W ten sposób powstała pierwsza dokumentacja, która stała się podstawą działania zespołu charytatywnego w naszej parafii. Dla pozyskania środków finansowych, potrzebnych na pomoc dla starszych i chorych, przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocą, siostra, na stoliku przed wejściem do dolnego kościoła sprzedawała świąteczne kartki. Z czasem, stolik zamienił się w ciasny, ciemny, bardzo zawilgocony kiosk, w narożniku korytarza, przy wejściu do dolnego kościoła. Sprzedawana była prasa katolicka, książki religijne oraz dewocjonalia. Za zarobione ze sprzedaży pieniądze były udzielane potrzebującym zapomogi na wykupienie lekarstw, opłacanie rachunków za gaz, energię elektryczną, obiadów dla dzieci w szkołach.
15.04.2001 r. w Niedzielę Wielkanocną, Jego Eminencja ks. bp Kazimierz Nycz wprowadził naszą Wspólnotę Parafialną do górnego kościoła i od tego czasu sklepik parafialny został przeniesiony do salki katechetycznej, gdzie znajduje się do chwili obecnej. W ramach pomocy potrzebującym, przy sklepiku, powstał punkt zbiórki odzieży. Inicjatywa nie spotkała się z większym zainteresowaniem. W 2001 roku powstała akcja „Pomagajmy sobie nawzajem”, polegająca na przekazywaniu, za pośrednictwem prywatnego telefonu p. Barbary, rzeczy zbędnych, ale w dobrym stanie, osobom poszukującym,. W związku z kłopotami z transportem, po upływie 2 lat, akcję zakończono.
W czasie wizytacji duszpasterskiej naszej parafii, w roku jubileuszowym 2003, w salce katechetycznej, odbyło się spotkanie Jego Eminencji ks. kardynała Franciszka Macharskiego z grupą charytatywną. Od 2005 r. opiekę nad zespołem charytatywnym przejął, nowy proboszcz, ks. kan. Stanisław Sudoł. Z jego inicjatywy od stycznia 2006 r. rozpoczęła działalność poradnia charytatywna Caritas, gdzie specjaliści udzielali porad z zakresu: prawa rodzinnego, pomocy socjalnej, rehabilitacji oraz księgowo-podatkowego i ZUS-u. Jednak z braku zainteresowania, w listopadzie, poradnia zakończyła swą pracę. Również, w tym czasie, wznowiła swą działalność biblioteka prowadzona przez p. Ewę Wiatr przy współpracy z paniami z zespołu.
Obecnie grupa liczy 16 osób. Spotkania odbywają się w każdą pierwszą środę miesiąca, po mszy św. i Nowennie do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. Dzięki pomocy parafian, którzy wspomagają naszą posługę wobec drugiego człowieka, możemy nadal kontynuować dzieło rozpoczęte 25 lat temu.
